دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من

گر از قفس گریزم کجا روم,کجا من!

کجا روم که راهی به گلشنی ندارم

که دیده بر گوشود کنج تنگنا من

نبسته ام به کس دل نه بسته کس به من دل

چو تخته پاره بر موج رها رها رها من

زمن هر آن که او دور چو دل به سینه نزدیک

به من هر آن که نزدیک از او جدا جدا من

نه چشم دل به سویی نه باده در سبویی

که تر کنم گلویی به یاد آشنا من

ز بودنم چه افزود! نبودم چه کاهد!

که گوید به پاسخ که زنده ام چرا من

ستاره ها نهفتم در آسمان ابری

دلم گرفته , ای دوست هوای گریه با من...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: