ياد دارم در غروبي سرد،ميگذشت از كوچه ي ما دورگرد

داد ميزد كهنه قالي ميخرم        دست دوم جنس عالي ميخرم      كاسه و ظرف سفالي ميخرم     گر نداري كوزه خالي ميخرم 

 اشك در چشمان بابا حلقه بست       عاقبت آهي كشيد بغضش شكست.

اول ماه هست و نان در سفره نيست        اي خدا شكرت ولي اين زندگیست.

بوي نان تازه هوشش برده بود.

اتفاقا مادرم هم روزه بود            خواهرم بي روسري بيرون دويد

 گفت:آقا سفره خالي ميخري....

اين دل نوشت رو يه دوست خواست براي همين تو اين وب گذاشتم اميدوارم خوشتون بياد...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: